زخم‌های زرد؛ علل بروز و درمان | مراقب سرایت آن به دیگران باشیم

همشهری آنلاین-یکتا فراهانی: زخم زرد بیشتر کودکانی را که در مناطق شلوغ زندگی می‌کنند تحت تأثیر قرار می‌دهد. شیوع این عفونت در فصل‌های گرم سال بیشتر است و احتمال ابتلای پسران به این بیماری نیز بیشتر است؛ شاید به این دلیل که بر اثر شیطنت بیشتر دچار آسیب‌های پوستی و عفونت می‌شوند.

زرد زخم

دکتر خلیل صداقت پیشه، متخصص پوست و مو و زیبایی درباره علل بروز زرد زخم می‌گوید:  «زرد زخم، زخمی با زمینه قرمز و دلمه عسلی رنگ روی آن است که می‌تواند در هر جای پوست بدن ایجاد شود؛ به ویژه اطراف دهان، بینی و دست‌ها.

این بیماری پوستی عفونی است و امکان سرایت آن هم برای خود بیمار (به دیگر قسمت‌های پوست) و هم دیگران بسیار زیاد است.

عامل بروز بیماری

به گفته دکتر صداقت پیشه، عامل بیماری میکروب‌هایی به نام استافیلوکوک اورئوس و استرپتوکوک پیوژنوس است. این بیماری بیشتر در کودکان دو تا پنج سال شایع است؛ به خصوص در محیط‌های جمعی و شلوغی که سطح بهداشت آن‌ها پایین است.

 البته امکان ابتلای بزرگسالان هم به این بیماری وجود دارد.

نشانه‌های بیماری و راه‌های انتقال

 زخم ابتدا می‌تواند به شکل تاول باشد و معمولاً با سوزش و خارش همراه است. گاهی نیز غدد لنفاوی محل را برجسته می‌کند و به طور مستقیم و غیر مستقیم یعنی از طریق البسه، لوازم آرایشی بهداشتی مثل حوله، تیغ، ماشین اصلاح، قیچی و ملافه منتقل می‌شود. ضمن آنکه افرادی که سیستم ایمنی پایینی دارند و همچنین بیماران مبتلا به دیابت، سرطان و ایدز شانس بیشتری برای ابتلا به این گونه زخم‌ها دارند.

تشخیص

تشخیص بیماری معمولاً توسط متخصصان پوست بالینی انجام می‌شود که با مشاهده زخم قابل شناسایی است. ولی گرفتن نمونه از سطح زخم قرمز یا ترشحاتی که روی آن است می‌توان نوع میکروب را به کمک کشت و آنتی بیوگرام تشخیص داد و با دید بهتر و مطمئن‌تری درمان را آغاز کرد.

درمان

این متخصص پوست می‌گوید بروز بیماری در اغلب موارد به صورت یک عفونت سطحی و زودگذر پوستی است که با رعایت بهداشت درمان می‌شود و بهبود می‌یابد. ولی به ندرت احتمال عوارضی همچون سلولیت که عفونتی جدی‌تر، با گسترش عمقی‌تر، قرمزی بیشتر و درد شدیدتر است وجود دارد.

 همچنین ورود عفونت به جریان خون و نیز آ سیب به کلیه‌ها از عوارض دیگر این بیماری است. اولین مرحله درمان بیماری پوستی زرد زخم رعایت بهداشت و شست و شوی فردی دست و صورت به طور مرتب است. همچنین استفاده از لوازم بهداشتی آرایشی شخصی از جمله حوله، ملافه وغیره و به اشتراک نگذاشتن آن‌هاست

درمان موضعی نیز به کمک محلول یا کرم آنتی‌سپتیک و آنتی‌بیوتیک مثل ائوزین و فوسیدین و غیره است. ولی در مواردی به خصوص اگر بیمار دیر مراجعه کند و زخم‌ها گسترده شوند آنتی بیوتیک خوراکی است که به مدت ۷ تا ۱۰ روز باید به طور مرتب مصرف شود تا ضمن بهبودی از عوارض نادر ولی جدی این بیماری هم پیشگیری شود.

منطقه مبتلا حتماً باید تمیز نگه داشته شود. بنابراین بهتر است به کمک یک پوشش تمیز و ضدعفونی شده از آلودگی بیشتر و انتشار آن جلوگیری شود. در موارد بسیار نادر نیز اگر بیمار به آنتی‌بیوتیک پاسخ سریع ندهد ممکن است پزشک معالج توصیه به بستری کند که حتماً باید با صلاحدید پزشک معالج مورد توجه جدی قرار گیرد.